wie heeft dementie ontdekt?

Dementie werd voor het eerst officieel beschreven in de medische literatuur door de Duitse psychiater en arts Emil Kraepelin in zijn leerboek Psychiatrie: Ein Lehrbuch für Studierende und Ärzte uit 1896. In Kraepelins opvatting was dementie een ziekte die gekenmerkt werd door een algemene cognitieve achteruitgang - geheugenstoornissen, taalstoornissen, executieve disfunctie, enzovoort. Dit is de definitie van dementie die vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt Kraepelin's werk bouwde voort op het eerdere begrip van degeneratieve geestelijke stoornissen die sinds het einde van de 19e eeuw bekend waren. Het was echter pas in het midden van de 20e eeuw dat dementie..

Dementie werd voor het eerst ontdekt door een Duitse psychiater en neuroloog genaamd Alois Alzheimer in 1906. Hij beschreef de aandoening in detail na onderzoek van de hersenen van een patiënt die was overleden.

De eerste verwijzing naar dementie is te vinden in een medische tekst van de Perzische arts Avicenna (980-1037 CE), die een aandoening beschreef die hij "waanzin van het geheugen" noemde. Het duurde echter tot eind 1800 voordat dementie voor het eerst als medische term werd gebruikt om een klinisch syndroom te beschrijven.